Vanmorgen om 9 uur vertrokken uit ons motel op weg naar Boston. Helaas hebben we ruim 75 minuten in de file gestaan om New York uit te komen en het is toch zo'n 390 km rijden naar Boston dus kwamen we, na onderweg natuurlijk gestopt te hebben voor de lunch, om 15.30 uur bij ons logeeradres in Winthrop aan (dit ligt net buiten Boston).

Wij hadden niet doorgegeven hoe laat we aan zouden komen waardoor er niemand thuis was toen wij aankwamen. Dus hebben we een briefje op haar deur achtergelaten waarop we aangaven dat we gearriveerd zijn maar niemand thuis aantroffen en dat we nu naar een wedstrijd van de Red Sox gaan en hopen haar dan vanavond na de wedstrijd te zien.

Dus wij met de auto naar Boston en daar een parkeerplek zoeken. Op zich zijn er parkeergarages zat maar ze vragen schrikbarende bedragen. Tussen de $40 en $50 is hier heel normaal. Na wat rondgereden te hebben kwamen we tot de conclusie dat het helaas toch maar een parkeergarage van $40 moest worden want er was geen andere optie.

Na geparkeerd te hebben zijn we richting het stadion gelopen om kaartjes te kopen. Dat ging in eerste instantie ook niet zo makkelijk want we werden een beetje van het kastje naar de muur gestuurd. Maar uiteindelijk stonden we goed en moesten we even wachten tot de ticketverkoop begon. We stonden achter een jong stel uit Engeland waar we mee in gesprek kwamen. Zij deden dezelfde trip als ons alleen andersom (wel alleen het Amerikadeel, dus niet Canada). Toen we aan de beurt waren liet de man achter het loket ons de plaatsen zien met de daarbij behorende prijzen. We besloten goedkope kaarten te nemen want je ziet het overal goed en we waren ook al $40 voor de auto kwijt dus werd dat een beetje gecompenseerd.

Dit stadion is heel anders dan de stadions die we in andere steden hebben gezien. Ziet er oud uit en ook de zitplaatsen zijn oud, een soort van houten klapstoeltjes. Doet allemaal een beetje Engels aan en erg rumoerig.

Voordat de wedstrijd begon werd er eerst nog een ceremonie gehouden voor een oud Red Sox speler, Wade Boggs #26. Dit was een zogeheten number retirement, dit betekent dat er niemand meer met nummer 26 mag spelen. Leuk om eens mee te maken. Boggs wierp ook de eerste bal voor de wedstrijd.

Hierna begon de wedstrijd Red Sox tegen de Colorado Rockies. Helaas speelden de Red Sox niet goed waardoor ze met 8-2 verloren. Dit keer brachten we dus geen geluk, maar het was wel weer een leuke ervaring.

Na de wedstrijd snel naar de auto gegaan want we moesten nog wel het huis in zien te komen waar we sliepen. Nu maar hopen dat de vrouw nog wakker is. Om 23.00 uur kwamen we uiteindelijk bij het huis aan en het gedeelte waar de vrouw woont was ...... donker. En nu? Op de veranda is eerst een soort deur die naar een halletje leid en die is altijd open en in het halletje zijn er 2 deuren, 1 van het woongedeelte van de vrouw en 1 die naar het bovengedeelte gaat waar de gasten verblijven. Gelukkig hing er op de deur naar het gastverblijf een heel vriendelijk briefje waarop ze had geschreven dat ze tot 22.45 uur was opgebleven maar haar ogen vielen dicht en ze nu toch maar was gaan slapen. Maar we konden het gastverblijf in naar boven naar kamer 3, en het WiFi wachtwoord had ze ook nog vermeld en ze hoopte ons morgen te zien. Wel nog even de deur afsluiten en het licht uitdoen. Pffff we konden gaan slapen.

Nu lekker slapen en morgen gaan we Boston uitgebreid bezichtigen.